Η 25η Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, αποτελεί μία σημαντική υπενθύμιση ότι η βία κατά των γυναικών είναι μια παγκόσμια πανδημία. Πρόκειται για μία κρίση που δεν γνωρίζει σύνορα, ηλικία, ή κοινωνική τάξη, και η οποία πλήττει τις γυναίκες ανεξαρτήτως του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν. Στην Ελλάδα, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: όλο και περισσότερες γυναίκες πέφτουν θύματα κακοποίησης, είτε εντός της οικογένειας, είτε στον εργασιακό τους χώρο, είτε στη δημόσια ζωή. Η σιωπή, η αδιαφορία και η ανεπάρκεια των μέτρων συχνά ενισχύουν το πρόβλημα.
Το παρόν άρθρο στοχεύει να ρίξει φως στην έκταση της βίας κατά των γυναικών στην Ελλάδα, εξετάζοντας τις μορφές της και τους κοινωνικούς παράγοντες που την τροφοδοτούν. Παράλληλα, θα εξετάσουμε τις πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί για την καταπολέμηση του φαινομένου και θα συζητήσουμε πώς όλοι μας μπορούμε να συμβάλουμε στην αλλαγή αυτής της ζοφερής πραγματικότητας.
Η πραγματικότητα της βίας κατά των γυναικών στην Ελλάδα
Η κατάσταση της βίας κατά των γυναικών στην Ελλάδα έχει γίνει ανησυχητικά σοβαρή τα τελευταία χρόνια. Οι στατιστικές αποδεικνύουν την έκταση του προβλήματος. Σύμφωνα με τα δεδομένα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, μόνο το 2022, σημειώθηκαν πάνω από 10.000 καταγεγραμμένες περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, ενώ οι περιπτώσεις γυναικοκτονιών έφτασαν σε ανησυχητικά επίπεδα, με πάνω από 20 γυναίκες να χάνουν τη ζωή τους από το χέρι των συντρόφων τους.
Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα είδη βίας κατά των γυναικών, αλλά δεν είναι η μόνη μορφή. Πολλές γυναίκες βιώνουν σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας τους ή ακόμα και στη δημόσια σφαίρα. Οι βιασμοί και οι σεξουαλικές επιθέσεις καταγράφονται επίσης με αυξανόμενους ρυθμούς, ενώ τα περιστατικά λεκτικής και ψυχολογικής κακοποίησης συχνά παραμένουν στην αφάνεια, καθώς οι γυναίκες διστάζουν να μιλήσουν για την κακοποίηση που υφίστανται.
Αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι απλά μεμονωμένα περιστατικά, αλλά ενδείξεις ενός βαθύτερου προβλήματος που υπάρχει μέσα στην ελληνική κοινωνία. Παραδείγματα όπως η δολοφονία της Καρολάιν στα Γλυκά Νερά ή η επίθεση με βιτριόλι στην Ιωάννα Παλιοσπύρου συγκλόνισαν την ελληνική κοινή γνώμη, αλλά φέρνουν στην επιφάνεια την καθημερινότητα πολλών γυναικών που ζουν υπό την απειλή της βίας.
Ενδοοικογενειακή βία
Η ενδοοικογενειακή βία ορίζεται κάθε είδους σωματική, σεξουαλική και ψυχολογική συναισθηματική βία. Η βία κατά των γυναικών, ως παγκόσμιο και διαχρονικό φαινόμενο βασίζεται σε διακρίσεις ανάμεσα στα φύλα, αποσκοπεί στην άσκηση ελέγχου εκ μέρους του δράστη και προκαλεί κάθε είδους πόνο, βλάβη, εξαναγκασμό και αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας. Μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους συμπεριλαμβανομένων της σωματικής, σεξουαλικής, συναισθηματικής και οικονομικής βίας, την επιβολή κοινωνικής απομόνωσης αλλά και των συνδυασμό όλων των παραπάνω. Το όλο σχήμα είναι οξύμωρο γιατί οικογένεια σημαίνει στέγη, καταφύγιο και υποστήριξη μεταξύ των μελών της, που βασίζεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη. Παρότι η κοινωνία συνήθως την αντιμετωπίζει ως ένα «οικογενειακό ζήτημα» που πρέπει να λυθεί πίσω από κλειστές πόρτες, στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα σοβαρό έγκλημα που απαιτεί άμεση παρέμβαση.
Ένα από τα βασικά προβλήματα της ενδοοικογενειακής βίας είναι η δυσκολία των θυμάτων να αναζητήσουν βοήθεια. Πολλές γυναίκες φοβούνται να καταγγείλουν τον κακοποιητή τους, είτε λόγω φόβου αντιποίνων είτε λόγω κοινωνικής κατακραυγής. Συχνά, η οικονομική εξάρτηση από τον σύντροφο καθιστά την απόδραση από τη βία δύσκολη έως αδύνατη, ενώ η απουσία κατάλληλων υπηρεσιών υποστήριξης καθιστά την αναζήτηση βοήθειας ακόμη πιο περίπλοκη.
Είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε ότι η ενδοοικογενειακή βία δεν είναι μόνο προσωπικό ζήτημα, αλλά ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Η ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών, η δημιουργία καταφυγίων για τις γυναίκες και τα παιδιά τους, καθώς και η εφαρμογή αυστηρότερων ποινών για τους δράστες αποτελούν μερικά από τα μέτρα που μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση αυτής της μορφής βίας.
Είναι επίσης σημαντικό να επισημάνουμε πως η βία δεν περιορίζεται μόνο σε σωματικές επιθέσεις. Οι γυναίκες μπορεί να υποφέρουν από άλλες μορφές βίας που δεν είναι τόσο εμφανείς αλλά εξίσου καταστροφικές όπως:
- η ψυχολογική κακοποίηση
- λεκτική κακοποίηση
- σεξουαλική παρενόχληση/κακοποίηση
- η οικονομική κακοποίηση
Ψυχολογική, Λεκτική ,Σεξουαλική και Οικονομική κακοποίηση
- Η ψυχολογική /συναισθηματική κακοποίηση, από την άλλη πλευρά, μπορεί να είναι ακόμη πιο ύπουλη. Συχνά δεν υπάρχουν εμφανή σημάδια, αλλά οι επιπτώσεις της είναι εξίσου σοβαρές. Τα θύματα ψυχολογικής κακοποίησης υφίστανται συνεχείς επιθέσεις στην αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή τους, με αποτέλεσμα να απομονώνονται και να χάνουν την ικανότητά τους να ζητούν βοήθεια.
- Η λεκτική κακοποίηση, είναι η πιο συνηθισμένη μορφή ψυχολογικής βίας. Ύβρεις, ανυπόστατες κατηγορίες, σαρκασμός, ειρωνεία, απειλές, προσβολές, χλευασμός, κακοήθης κριτική, κοροϊδία, εξευτελισμός ,ταπείνωση, γελοιοποίηση είναι μερικές από τις πιο συνηθισμένες μορφές λεκτικής βίας. Φράσεις που πολλές φορές δεν αναγνωρίζουμε ότι είναι μορφή λεκτικής βίας όπως βρισιές σεξουαλικής φύσης, φράσεις που μειώνουν τη γυναίκα όπως τρελή, παρανοϊκή, ανίκανη, άχρηστη που για πολύ καιρό δεν δίναμε σημασία. Είναι κρίσιμο να αναγνωρίσουμε ότι αυτές οι μορφές κακοποίησης είναι εξίσου σοβαρές με τη σωματική βία και ότι απαιτούν αντίστοιχη προσοχή και δράση.
- Η σεξουαλική παρενόχληση και η κακοποίηση είναι συχνά φαινόμενα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην Ελλάδα, τόσο στον εργασιακό χώρο όσο και στην καθημερινή τους ζωή.
Οι γυναίκες αναφέρουν ότι βιώνουν παρενοχλήσεις σε διάφορες μορφές: από ανεπιθύμητες σεξουαλικές προτάσεις, μέχρι εκβιασμούς και σεξουαλικές επιθέσεις. Σύμφωνα με το #MeToo που εξαπλώθηκε και στην Ελλάδα, πολλές γυναίκες άρχισαν να μιλούν ανοιχτά για τις εμπειρίες τους, αποκαλύπτοντας την έκταση του προβλήματος.
Ο βιασμός δεν αποτελεί απλά μία σωματική επίθεση, αλλά αφήνει βαθιά ψυχολογικά τραύματα που μπορεί να διαρκέσουν για χρόνια. Πολλές φορές, τα θύματα φοβούνται να καταγγείλουν τον βιασμό τους λόγω της κουλτούρας της ατιμωρησίας και της κατηγορίας του ίδιου του θύματος. Δυστυχώς στερεότυπα όπως: «Αυτό που φόρεσες ήταν προκλητικό», «τα ήθελε και τα έπαθε αφού πήγε σε αυτό το πάρτυ» δεν έχουν ακόμα εξαλειφθεί. Πεποιθήσεις ότι η γυναίκα φταίει όταν κάποιος παραβιάζει τα όρια του σώματός της ακόμα υπάρχουν. Όταν υπάρχουν αυτά τα στερεότυπα ακόμα δυστυχώς είναι πολύ πιο δύσκολο να μιλήσει και να ζητήσει βοήθεια γιατί πιστεύει ότι θα την κατηγορήσουν.
- Η οικονομική κακοποίηση είναι μία ακόμη μορφή βίας που συχνά παραμένει αόρατη. Σε αυτή τη μορφή κακοποίησης, ο δράστης ελέγχει πλήρως τα οικονομικά του θύματος, καθιστώντας το εξαρτημένο και ανίκανο να απομακρυνθεί από τον θύτη. Η οικονομική κακοποίηση μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους: από την άρνηση του θύτη να επιτρέψει στη γυναίκα να εργαστεί, μέχρι τον περιορισμό της πρόσβασης σε χρηματοοικονομικούς πόρους. Ο οικονομικός έλεγχος που επιβάλλεται στη γυναίκα έχει σκοπό να εξουθενώσει, να μειώσει να εξευτελίσει, να ταπεινώσει τη γυναίκα, της οποίας δεν αναγνωρίζονται ούτε καν οι βασικές ανάγκες.
Κύκλος της βίας
Ο τρόπος που εκδηλώνεται η κακοποίηση εμφανίζεται από μια σειρά γεγονότων (κύκλος βίας) που δεν είναι πάντα ο ίδιος. Η πρώτη φάση ξεκινάει με συσσώρευση στρες και ένταση συναισθημάτων. Στη δεύτερη φάση χάνεται ο έλεγχος και έχουμε βίαιες συμπεριφορές. Το βίαιο «ξέσπασμα» μπορεί να έχει πολλές μορφές κακοποίησης και μετά από αυτή τη φάση περνάει στη τρίτη φάση όπου ο δράστης μεταμορφώνεται γίνεται ιδιαίτερα στοργικός, φαίνεται μετανιωμένος και πείθει το θύμα ότι δεν θα συμπεριφερθεί ποτέ ξανά με το ίδιο τρόπο. Φυσικά «ο κύκλος της βίας» επαναλαμβάνεται. Η συνειδητοποίηση του κύκλου της βίας αποτελεί το πρώτο βήμα για την αντιμετώπισή του, καθώς μόνο έτσι μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος και να δοθεί διέξοδος στα θύματα. Η κατανόηση αυτής της επαναλαμβανόμενης διαδικασίας είναι απαραίτητη, ώστε να αναγνωριστεί έγκαιρα η κακοποίηση και να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης και υποστήριξης.
Αιτίες και κοινωνικοί παράγοντες που οδηγούν στη βία
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι ένα τυχαίο φαινόμενο. Είναι αποτέλεσμα πολλών κοινωνικών και πολιτιστικών παραγόντων που διαιωνίζουν την ανισότητα και τη διακριτική μεταχείριση. Οι κοινωνικές αντιλήψεις και οι έμφυλοι ρόλοι που προάγονται από τις παραδόσεις, την εκπαίδευση και τα ΜΜΕ συμβάλλουν στη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που επιτρέπει και δικαιολογεί τη βία κατά των γυναικών.
Η πατριαρχία είναι η βασική δομή που ενισχύει τη βία κατά των γυναικών. Οι άνδρες έχουν ανατραφεί να πιστεύουν ότι πρέπει να είναι συνέχεια δυνατοί, ότι η ευαλωτότητα ισούται με αδυναμία, η τρυφερότητα αφορά τη γυναικεία φύση, ότι χρειάζεται να είναι πιο δυναμικοί από τις γυναίκες και για πολλά χρόνια επικρατούσε και η πεποίθηση ότι δεν είναι ίσοι με τις γυναίκες και ότι έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν τις γυναίκες. Οι γυναίκες, από την άλλη πλευρά, μάθαιναν ότι έπρεπε να είναι ευάλωτες, ότι δεν πρέπει να εκφράζουν θυμό , να μην είναι έντονες και να είναι υποστηρικτικές και σιωπηλές απέναντι στον άντρα τους. Αυτό το σύστημα διαπαιδαγωγεί τα αγόρια να θεωρούν τις γυναίκες κτήμα τους, ενώ τα κορίτσια μεγαλώνουν με την αίσθηση ότι η αξία τους εξαρτάται από την ικανότητά τους να ικανοποιούν τους άλλους. Αυτά τα στερεότυπα διαιωνίζονται σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ακόμη και στα μέσα ενημέρωσης, τη μουσική, τις ταινίες.
Αυτή η δυναμική, ο συνδυασμός της ανατροφής και των κοινωνικών στερεοτύπων τροφοδοτεί έναν κύκλο βίας και κακοποίησης που είναι δύσκολο να σπάσει.
Επιπλέον, η αδυναμία του κράτους να προσφέρει προστασία στα θύματα και να τιμωρήσει τους δράστες ενισχύει την ατιμωρησία. Πολλές γυναίκες δεν αναφέρουν περιστατικά κακοποίησης λόγω φόβου, ντροπής ή δυσπιστίας απέναντι στο δικαστικό σύστημα. Η ανεπάρκεια των υπηρεσιών υποστήριξης για θύματα βίας, όπως η έλλειψη καταφυγίων και ειδικών γραμμών βοήθειας, καθιστά την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη.
Η εκπαίδευση και η ενημέρωση της κοινωνίας είναι ζωτικής σημασίας για την αλλαγή αυτής της κατάστασης. Είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθούν προγράμματα ευαισθητοποίησης για το κοινό, τα οποία θα επικεντρώνονται στην καταπολέμηση των προκαταλήψεων που συνδέονται με τη βία κατά των γυναικών και θα προάγουν την ισότητα των φύλων.
Η Έλλειψη Υποστήριξης και Νομικής Προστασίας
Όσο βαθιά και αν είναι τα κοινωνικά στερεότυπα, δεν θα μπορούσαν να αντέξουν χωρίς την αδυναμία των συστημάτων να προστατεύσουν τις γυναίκες. Οι γυναίκες στην Ελλάδα ,και όχι μόνο συχνά βρίσκουν ότι οι θεσμοί που είναι υποχρεωμένοι να τις προστατεύσουν, τους γυρίζουν την πλάτη. Πόσες φορές μια γυναίκα που κατήγγειλε ενδοοικογενειακή βία άκουσε “δεν είναι σοβαρό, πήγαινε σπίτι σου και ξανασκέψου το”; Πόσες γυναίκες ζήτησαν βοήθεια και βρέθηκαν μπλεγμένες σε γραφειοκρατίες, σε αδιαφορία, ή ακόμη και σε εχθρικότητα από τις αρχές;
Πολλές γυναίκες αποθαρρύνονται από το να καταγγείλουν τη βία που υφίστανται επειδή φοβούνται ότι δεν θα δικαιωθούν. Υποθέσεις καθυστερούν, οι θύτες αφήνονται ελεύθεροι, και τα θύματα μένουν να αντιμετωπίζουν τα τραύματά τους μόνα τους. Η προστασία των θυμάτων απαιτεί γρήγορη και ουσιαστική παρέμβαση από τις αρχές, κάτι που, δυστυχώς, δεν συμβαίνει πάντα.
Υποστήριξη και πρωτοβουλίες για την εξάλειψη της βίας
Ενώ η κατάσταση είναι απογοητευτική, υπάρχουν φως και ελπίδα στον αγώνα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Υπάρχουν άνθρωποι, οργανώσεις, και νομοθεσίες που παλεύουν να φέρουν αλλαγή.
Νομοθετικές Παρεμβάσεις στην Ελλάδα
Τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα έγιναν σημαντικά βήματα για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών. Η επικύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης το 2018 ήταν ένα από αυτά. Η Σύμβαση θέτει αυστηρές προδιαγραφές για την προστασία των θυμάτων και την καταπολέμηση της βίας. Εντούτοις, η εφαρμογή αυτών των νόμων παραμένει προβληματική. Παρά τις νομοθετικές παρεμβάσεις, πολλές γυναίκες δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε άμεση προστασία.
Η πρόσφατη εισαγωγή του όρου «γυναικοκτονία» στον νομικό λόγο της χώρας, επίσης, είναι μια αναγνώριση της σοβαρότητας του προβλήματος. Ωστόσο, δεν αρκεί να αναγνωρίζουμε το πρόβλημα πρέπει να εξασφαλίζουμε ότι η δικαιοσύνη εφαρμόζεται δίκαια και έγκαιρα.
Υπηρεσίες Υποστήριξης και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις
Κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει τη βία μόνος του. Ο αγώνας για την απελευθέρωση από τη βία είναι πολυσύνθετος και γεμάτος παγίδες, και οι γυναίκες χρειάζονται ισχυρή υποστήριξη. Στην Ελλάδα, μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως το Κέντρο Γυναικείων Ερευνών και Μελετών “Διοτίμα“, η “Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων“, και πολλές άλλες, εργάζονται ακούραστα για να προσφέρουν ασφάλεια, συμβουλευτική, νομική βοήθεια, και καταφύγια στα θύματα της βίας.
Η ύπαρξη γραμμών βοήθειας όπως η 15900, όπου τα θύματα μπορούν να καλέσουν για άμεση υποστήριξη, έχει αποδειχθεί κρίσιμη για τη διάσωση γυναικών σε κίνδυνο. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες αυτές, η προσφορά είναι ακόμα ανεπαρκής μπροστά στις τεράστιες ανάγκες. Οι δομές φιλοξενίας είναι συχνά γεμάτες, και πολλές γυναίκες αναγκάζονται να περιμένουν για βοήθεια που θα έπρεπε να είναι άμεσα διαθέσιμη.
Διεθνείς Πρωτοβουλίες και Ημέρες Ευαισθητοποίησης
Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών δεν είναι απλά μια συμβολική ημέρα. Είναι ένα κάλεσμα για δράση, πρωτοβουλίες όπως η καμπάνια «Orange the World» του ΟΗΕ, στην οποία κτίρια και δημόσιοι χώροι φωτίζονται με πορτοκαλί χρώμα, είναι μια υπενθύμιση ότι αυτή η μάχη είναι παγκόσμια.
Η συμμετοχή διεθνών οργανισμών, κυβερνήσεων και πολιτών στον αγώνα για την εξάλειψη της βίας προσφέρει όχι μόνο ενίσχυση σε εθνικό επίπεδο αλλά και ελπίδα ότι η κοινωνική συνείδηση αλλάζει. Ωστόσο, καμία καμπάνια δεν θα είναι αρκετή αν δεν ακολουθείται από σταθερές, καθημερινές ενέργειες και πολιτικές αλλαγές που βάζουν την ασφάλεια και την ευημερία των γυναικών σε προτεραιότητα.
Πώς Μπορούμε Όλοι να Συμβάλουμε
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι πρόβλημα των άλλων. Είναι πρόβλημα όλων μας, και η εξάλειψή της απαιτεί συλλογική δράση. Ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει τη διαφορά, είτε με τη δράση του είτε με τη στάση του.
Εκπαίδευση και Ευαισθητοποίηση
Η εκπαίδευση είναι το θεμέλιο της αλλαγής. Πρέπει να αρχίσουμε από τα σχολεία, να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και αξίζουν τον ίδιο σεβασμό, ανεξάρτητα από το φύλο τους. Οι άντρες και οι γυναίκες πρέπει να μάθουν να συνυπάρχουν με βάση τον σεβασμό και την κατανόηση, όχι την κυριαρχία ή την εξουσία. Η αλλαγή στη νοοτροπία και το σπάσιμο των στερεοτύπων είναι τα βήματα για την εξάλειψη της βίας.
Χρειάζεται επίσης να εκπαιδεύσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία ευρύτερα, ώστε να αναγνωρίζει και να απορρίπτει τη βία. Οι δράσεις ευαισθητοποίησης, είτε μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης είτε μέσω κοινοτικών εκδηλώσεων, βοηθούν στο να αλλάξουν οι αντιλήψεις για τον ρόλο των γυναικών και των αντρών στην κοινωνία.
Καταπολέμηση της Σιωπής και Στήριξη των Θυμάτων
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που συνοδεύει τη βία κατά των γυναικών είναι η σιωπή. Οι γυναίκες που υφίστανται βία φοβούνται να μιλήσουν, φοβούνται την κατακραυγή ή τη μη υποστήριξη. Κι εμείς, ως κοινωνία, πολλές φορές επιλέγουμε τη σιωπή αντί να πάρουμε θέση. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Χρειάζεται να ενθαρρύνουμε τα θύματα να μιλήσουν. Να τους προσφέρουμε το απαραίτητο πλαίσιο υποστήριξης, ώστε να ξέρουν ότι δεν είναι μόνες τους. Όσο συνεχίζουμε να γυρίζουμε την πλάτη μας, η βία θα εξακολουθήσει να υπάρχει. Όταν οι γυναίκες ξέρουν ότι η κοινωνία τις στηρίζει, τότε θα βρουν τη δύναμη να σπάσουν τα δεσμά του φόβου.
Αντιμετώπιση των Στερεοτύπων και της Κουλτούρας της Βίας
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι φυσική κατάσταση είναι κοινωνικό κατασκεύασμα. Όσο συνεχίζουμε να ζούμε σε μια κουλτούρα που αναπαράγει τη βία, δεν μπορούμε να την καταπολεμήσουμε αποτελεσματικά. Είναι σημαντικό να απορρίψουμε τις αντιλήψεις που προωθούν τη σεξουαλικοποίηση των γυναικών, την αντικειμενοποίησή τους, ή την ανισότητα. Κάθε φορά που γελάμε με ένα σεξιστικό αστείο, ενισχύουμε την κουλτούρα που επιτρέπει τη βία. Οφείλουμε να είμαστε συνειδητοποιημένοι, να αρνούμαστε να δεχτούμε τη βία ως κάτι “φυσιολογικό” ή αναπόφευκτο.
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί από μία γυναίκα μόνη της ή από μεμονωμένες ενέργειες. Είναι ένα πρόβλημα που αφορά την κοινωνία στο σύνολό της και απαιτεί συλλογική δράση. Οι ρίζες της βρίσκονται βαθιά μέσα μας, στους πολιτισμικούς μας κανόνες και στις κοινωνικές μας δομές, και γι’ αυτό είναι απαραίτητο να κινηθούμε όλοι μαζί για την αλλαγή.
Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να συνεισφέρει, με μικρές ή μεγάλες ενέργειες, στην καταπολέμηση της βίας. Να στηρίξουμε τις γυναίκες που υποφέρουν, να ευαισθητοποιήσουμε τον περίγυρό μας, να μιλήσουμε ανοιχτά για αυτό που συμβαίνει. Να αλλάξουμε τον τρόπο που αναθρέφουμε τα παιδιά σταματώντας τα στερεότυπα.
Ο ρόλος της roē
Στη roē με εξειδικευμένους θεραπευτές στηρίζουμε συμβουλευτικά και ψυχοθεραπευτικά κάθε γυναίκα που βιώνει κακοποιητικές συμπεριφορές και παράλληλα δημιουργεί ένα υποστηρικτικό πλαίσιο και ένα πλαίσιο ασφάλειας που μπορεί να μιλήσει και να ακουστεί. Οι θεραπευτές αποδέχονται και εστιάζουν στα συναισθήματα της γυναίκας χωρίς κριτική, χωρίς παρεμβατικότήτα με εν συναίσθηση δημιουργώντας ένα πλαίσιο πλήρους εμπιστοσύνης και εχεμύθειας.
Η roē μέσα από τις δράσεις της προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την κοινωνία για το ζήτημα αυτό και να σπάσει τα στερεότυπα.
Η βία κατά των γυναικών μπορεί να φαίνεται ανίκητη, αλλά δεν είναι. Κάθε γυναίκα που βρίσκει τη δύναμη να μιλήσει, κάθε άνθρωπος που στέκεται στο πλευρό της, κάθε νομοθετική πρωτοβουλία που προωθεί τη δικαιοσύνη, όλα αυτά είναι βήματα προς την αλλαγή. Ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά υπάρχει ελπίδα. Μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου η βία κατά των γυναικών θα είναι απλώς μια θλιβερή ανάμνηση.
