Πόσο έτοιμοι είμαστε σε προσωπικό επίπεδο, να αποδεχθούμε την αίσθηση της ήττας, που αντιστοιχεί στην αποτυχία της σχέσης μας; Στη ματαίωση που νιώθουμε για τα συναισθήματα που μοιραστήκαμε, στο αίσθημα της απώλειας του χρόνου και του χώρου που διαθέσαμε, αλλά και τη χαμένη μας «επένδυση»; Είναι μόνο αυτοί οι λόγοι στο μυαλό του καθενός ή και πολλοί περισσότεροι;
Πόσα ακόμη είμαστε πρόθυμοι να θυσιάσουμε στον βωμό του πείσματος, της έλλειψης και της ρουτίνας, που άλλοτε φοράνε το πέπλο της αγάπης (μα εγώ τον/την αγαπάω) , άλλοτε της εκδίκησης (έ, όχι δεν θα αφήσω να πάνε χαμένα τα χρόνια που σπατάλησα μαζί του/της), άλλοτε της συνήθειας (τι θα κάνω χωρίς τον/ την πώς θα είναι η ζωή μου;) και άλλοτε της αβοηθητότητας (μα όλα τα κάναμε μαζί, αν χωρίσουμε δεν θα ξέρω τι να κάνω, που να πάω, δεν είμαι τίποτα χωρίς αυτόν/αυτήν);
Για πόσο καιρό θα βάζουμε κάποιον -που δεν το επιθυμεί ή που για τη δική μας αντίληψη δεν το αξίζει– πάνω από τον εαυτό μας; Για πόσο καιρό θα προσπαθούμε να νιώσουμε ολοκληρωμένοι μέσα από κάποιον έξω από εμάς; Για πόσο καιρό ο φόβος της απόρριψης θα μας στέκεται εμπόδιο; Πόσο καιρό θα παλεύουμε να κατανοήσουμε ιδιαιτερότητες, ενδιαφέροντα, απόψεις και τρόπους επικοινωνίας με τα οποία διαφωνούμε, μόνο και μόνο για να είμαστε (;) μαζί; Για πόσο καιρό θα μένουμε στο οικείο και όχι στο επιθυμητό μειώνοντας την αυτό-φροντίδα μας;
Πότε θα κοιταχτούμε βαθιά μέσα στα μάτια μας και θα ομολογήσουμε δυνατά την αλήθεια μας, χωρίς κριτική για το αν διαλέξαμε λάθος άνθρωπο ή για το αν η πορεία της ζωής μας απομάκρυνε, ή για το αν είδαμε πράγματα που ο έρωτας δεν μας άφηνε να δούμε, ή αν εξελιχθήκαμε με διαφορετικούς ρυθμούς και σε άλλους τομείς και πια δεν είμαστε τόσο ταιριαστοί, ή αν ξαφνικά – όπως ξαφνικός είναι ο κεραυνός- ερωτευτήκαμε ή ερωτεύτηκε έναν άλλον άνθρωπο , ή , ή ,ή…;
Ανεξάρτητα από το πόσο αγαπήσαμε ή αγαπάμε τον/την σύντροφό μας είναι φορές που το να τον/την απομακρύνουμε από την ζωή μας, ή ακόμη και να ελευθερωθούμε από μια σχέση που ίσως είναι ασφυκτική, είναι μονόδρομος.
Είναι μονόδρομος για εμάς. Για να βρούμε την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό προς τον εαυτό μας, να μας αφουγκραστούμε και να μας φροντίσουμε. Αλλά είναι και μονόδρομος για το μέχρι τώρα ταίρι μας. Αφού αν έχεις αγαπήσει αληθινά, με ανιδιοτελή και ειλικρινή τρόπο κάποιον, το μόνο που επιθυμείς είναι να είναι ναι μεν μακριά , αλλά καλά με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο… αλλά και για σένα!
