Τα Χριστούγεννα σίγουρα είναι μια περίοδος γεμάτη συναισθήματα, τα οποία ποικίλλουν ανάλογα με τις προσωπικές εμπειρίες, τις αναμνήσεις και τις περιστάσεις του κάθε ατόμου.
Συνδέονται συχνά με ευχάριστες στιγμές από την παιδική ηλικία, όπως οικογενειακές συγκεντρώσεις, το στολισμένο δέντρο, τα δώρα και τα γιορτινά φαγητά. Όταν επιστρέφουμε σε αυτές τις συνήθειες, αναβιώνουμε την αίσθηση της μαγείας και της προσμονής που νιώθαμε ως παιδιά. Αυτή η περίοδος έχει την ξεχωριστή ικανότητα να μας επαναφέρει στο τότε, να ξυπνά συναισθήματα και εμπειρίες που νομίζαμε ότι είχαν ξεχαστεί.
Το εσωτερικό μας παιδί, εκείνη η αυθεντική, χαρούμενη και ανέμελη πλευρά του εαυτού μας, βρίσκει την ευκαιρία να αναδυθεί και να μας θυμίσει την αθωότητα και τη μαγεία που κάποτε νιώθαμε.
Τα Χριστούγεννα ως σύμβολο παιδικής αθωότητας
Τα Χριστούγεννα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την παιδική αθωότητα, καθώς αποτελούν μια εποχή όπου η μαγεία και η φαντασία κυριαρχούν. Από τη μορφή του Άγιου Βασίλη μέχρι την προσμονή του ανοίγματος των δώρων, οι γιορτές θυμίζουν την εποχή της ζωής μας που η πίστη στο “θαύμα” ήταν δεδομένη και τα πάντα φαίνονταν πιθανά.
Σύμφωνα με τη θεωρία του συναισθηματικού συνδέσμου, οι αισθήσεις (μυρωδιές, ήχοι, εικόνες) μπορούν να ενεργοποιήσουν τις πρώιμες παιδικές εμπειρίες που είναι αποθηκευμένες στη μνήμη. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό; Τι είναι αυτό που κάνει τα Χριστούγεννα τόσο ισχυρά, ώστε να αγγίζουν όχι μόνο τη λογική μας, αλλά και την πιο βαθιά, συναισθηματική μας πλευρά;
Η νοσταλγία αυτή δεν είναι απλώς μια ανάκληση του παρελθόντος.
Είναι μια συναισθηματική εμπειρία που μας κάνει να νιώθουμε ξανά όπως τότε. Λειτουργεί ως μηχανισμός επανασύνδεσης με το παρελθόν. Είναι μια από τις πιο βαθιές και περίπλοκες εμπειρίες που βιώνει ο ανθρώπινος νους. Συχνά εμφανίζεται αυθόρμητα, πυροδοτούμενη από συγκεκριμένα ερεθίσματα, όπως μια μυρωδιά, ένας ήχος ή μια εικόνα, και μας επαναφέρει σε στιγμές του παρελθόντος που μας προσέφεραν χαρά, ασφάλεια και νόημα .
Η ανάμνηση κοινών στιγμών με αγαπημένα πρόσωπα μάς κάνει να νιώθουμε πιο συνδεδεμένοι με τους άλλους. Η νοσταλγία ενισχύει την αίσθηση του “ανήκειν”, ανακαλώντας στιγμές όταν ήμασταν μέρος μιας ομάδας, μιας οικογένειας ή μιας κοινότητας. Όταν αντιμετωπίζουμε προκλήσεις, απογοητεύσεις ή αισθήματα αποσύνδεσης, η νοσταλγία μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός αυτο-θεραπείας.
Η Δύναμη των αναμνήσεων
Η καθημερινότητα των ενηλίκων είναι συχνά γεμάτη άγχος, πίεση και ευθύνες. Οι απαιτήσεις της εργασίας, οι οικογενειακές υποχρεώσεις, οι οικονομικές ανησυχίες και οι κοινωνικές πιέσεις δημιουργούν ένα φορτίο που συχνά γίνεται δύσκολα διαχειρίσιμο. Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάγκη για διαφυγή, δηλαδή για στιγμές χαλάρωσης και απομάκρυνσης από την ένταση της ζωής, αποτελεί φυσική αντίδραση του ανθρώπινου ψυχισμού.
Επιστρέφοντας ,λοιπόν, σε ευχάριστες αναμνήσεις, αντλούμε δύναμη και παρηγοριά για να προχωρήσουμε. Σαν να επιστρέφουμε στο δωμάτιο όπου ανοίγαμε τα δώρα ή στο τραπέζι όπου μαζευόταν όλη η οικογένεια. Το εσωτερικό παιδί κουβαλά τις πληγές της παιδικής ηλικίας, όπως απογοητεύσεις, τραύματα ή ανάγκες που δεν καλύφθηκαν. Για όσους είχαν δύσκολα παιδικά χρόνια, τα Χριστούγεννα δίνουν την ευκαιρία να αναδημιουργήσουν θετικές εμπειρίες. Οι γιορτές μπορούν να λειτουργήσουν ως πλαίσιο για την «επούλωση» και την επανεφεύρεση της χαράς. Έτσι μπορούμε να:
- Θεραπεύσουμε παλιές πληγές: Αναγνωρίζοντας τι μας πόνεσε, μπορούμε να παρέχουμε στον εαυτό μας την αγάπη και την αποδοχή που ίσως δεν λάβαμε τότε.
- Αποδεχτούμε την ευαλωτότητά μας: Η αποδοχή της ευαλωτότητας είναι καθοριστική για τη συναισθηματική ανανέωση, καθώς μας επιτρέπει να είμαστε πιο αυθεντικοί στις σχέσεις μας.
Δεν είναι τυχαίο που τα Χριστούγεννα για τους περισσότερους είναι μια νέα αρχή. Οι αναμνήσεις έχουν μια μοναδική ικανότητα να επηρεάζουν το παρόν και να διαμορφώνουν τη συναισθηματική μας κατάσταση. Είναι η γέφυρα που μας συνδέει με τις εμπειρίες του παρελθόντος, γεμίζοντας τη ζωή μας με νόημα, νοσταλγία, αλλά και μαθήματα.
Η επαφή με το εσωτερικό παιδί δεν σημαίνει ότι “παραιτούμαστε” από την ενηλικίωση. Αντίθετα, πρόκειται για μια ισορροπία μεταξύ της παιδικής μας πλευράς και της ώριμης, ενήλικης προσωπικότητας. Η ισορροπία αυτή μας βοηθά:
- Να αντιμετωπίζουμε τις υποχρεώσεις με θετική διάθεση.
- Να βρίσκουμε χαρά σε μικρές στιγμές.
- Να διαχειριζόμαστε καλύτερα τις συναισθηματικές προκλήσεις
Πώς μπορούμε να επανασυνδεθούμε με το εσωτερικό μας παιδί
Η επανασύνδεση με το εσωτερικό μας παιδί είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας και θεραπείας, που μας επιτρέπει να ξαναβρούμε την αυθεντικότητά μας και να ενισχύσουμε την ψυχική μας υγεία.
Θυμηθείτε τι σας έκανε χαρούμενους, τι φοβόσασταν και τι λαχταρούσατε. Ρωτήστε τον εαυτό σας: “Τι θα ήθελε το παιδικό μου εγώ να κάνω σήμερα;” Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να παίζει, να δημιουργεί και να απολαμβάνει μικρές χαρές, όπως τότε που ήσασταν παιδί. Ζωγραφίστε, χορέψτε, παίξτε ένα παιχνίδι ή ασχοληθείτε με δραστηριότητες που σας ενθουσίαζαν μικροί. Ωστόσο θεωρώ κομβικό σημείο την έννοια της αυτοσυμπόνιας. Αν υπάρχουν τραύματα από το παρελθόν, δείξτε κατανόηση στον εαυτό σας.
Μιλήστε στον εαυτό σας όπως θα μιλούσατε σε ένα παιδί: με αγάπη, υπομονή και αποδοχή. Η Δύναμη του να δίνουμε χαρά δεν μπορεί να απουσιάζει, το να βλέπουμε το χαμόγελο κάποιου άλλου, γνωρίζοντας ότι συνεισφέραμε σε αυτό, μας γεμίζει ικανοποίηση και εσωτερική ηρεμία. Οι φιλανθρωπικές δράσεις είναι ένας τρόπος να εκφράσουμε έμπρακτα την αγάπη και την καλοσύνη μας.
Στήριξη Ευπαθών Ομάδων:
Συμμετέχετε σε συλλογές τροφίμων, ρούχων ή παιχνιδιών για όσους έχουν ανάγκη.
Εθελοντισμός:
Προσφέρετε χρόνο και ενέργεια σε οργανισμούς που στηρίζουν άστεγους, παιδιά ή ηλικιωμένους.
Δημιουργία Ευκαιριών Χαράς:
Συμβάλετε σε δράσεις όπως εκδηλώσεις για παιδιά, γιορτινά τραπέζια ή διανομές δώρων.
Τέλος η επαφή με τη Φύση και την απλότητα, τα παιδιά συνδέονται εύκολα με τη φύση. Μια βόλτα σε ένα πάρκο, η παρατήρηση του ουρανού ή η αίσθηση του χώματος μπορούν να σας φέρουν πιο κοντά στην παιδική σας πλευρά.
Στην roē, πιστεύουμε ότι τα Χριστούγεννα είναι μια μοναδική ευκαιρία να συνδεθούμε με το εσωτερικό μας παιδί, να ανακτήσουμε τη χαρά, την αθωότητα και την ανεμελιά που ίσως έχουμε χάσει στην πορεία της ενηλικίωσης.
Μέσα από την αυτογνωσία, την αυτοσυμπόνια και την υποστήριξη της θεραπείας, μπορούμε να απελευθερωθούμε από τα βάρη του παρελθόντος και να γιορτάσουμε τη ζωή με ανοιχτή καρδιά, αναζωογονημένοι και έτοιμοι να δημιουργήσουμε νέες, γεμάτες αγάπη και χαρά αναμνήσεις χωρίς να περιμένουμε τα Χριστούγεννα για να συμβεί.
Η ανάγκη για συναισθηματική σύνδεση και αγάπη είναι μια σταθερά τόσο στην παιδική όσο και στην ενήλικη ζωή.
Τα Χριστούγεννα, με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους, αναδεικνύουν αυτή την ανάγκη, δίνοντας έμφαση στην αξία των οικογενειακών σχέσεων, της συντροφικότητας ή και της αναγνώρισης του εαυτού. Ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ζήσει αυτές τις γιορτές με την αθωότητα και τον ενθουσιασμό ενός παιδιού. Ας ξυπνήσουμε τη φαντασία μας, ας γίνουμε δημιουργικοί και ας καλλιεργήσουμε στιγμές συναισθηματικής σύνδεσης με τους αγαπημένους μας.
Γιατί τελικά, η μαγεία των Χριστουγέννων δεν βρίσκεται στα δώρα ή στα στολίδια, αλλά στην ικανότητά τους να μας θυμίζουν την ομορφιά του να νιώθουμε ξανά παιδιά – αυθεντικοί, γεμάτοι προσμονή και ανοιχτοί στη χαρά της ζωής.
